του Ιωάννη (Α.Μ. 635)

Αγρίνιο, 01.01.1918 – Αθήνα, 12.12.1991

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 14.10.1935 και αποφοίτησε στις 04.09.1939 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 18.04.1941, σε Υποπλοίαρχο στις 22.10.1943, σε Πλωτάρχη στις 30.12.1947, σε Αντιπλοίαρχο στις 05.12.1951, σε Πλοίαρχο στις 28.12.1960 (με μεταγενέστερη πράξη, αναδρομικά από τις 04.09.1959), σε Αρχιπλοίαρχο στις 21.12.1967 (με μεταγενέστερη πράξη, αναδρομικά από τις 04.09.1962), σε Υποναύαρχο στις 25.06.1968 (με μεταγενέστερη πράξη, αναδρομικά από τις 04.09.1964) και σε Αντιναύαρχο στις 17.12.1968 (με μεταγενέστερη πράξη, αναδρομικά από τις 04.09.1968), αποστρατεύθηκε δε στις 31.05.1973, μετά το Κίνημα του Ναυτικού (Μάιος 1973), ως Ναύαρχος ε.α. και, παράλληλα, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Αρχηγού του Ναυτικού.

Μετεκπαιδεύθηκε στις βρετανικές Σχολές HMSOSPREYκαι HMSDEFIANCEστον ανθυποβρυχιακό πόλεμο και τις τορπίλες (1947-1948). Φοίτησε στη Ναυτική Σχολή Πολέμου (1952-1953), τη Σχολή Αμύνης του ΝΑΤΟ στο Παρίσι (1954) και τη Σχολή Εθνικής Αμυνας (1958). Έλαβε Πτυχίο Εξειδίκευσης Ανθυποβρυχιακού Πολέμου και Τορπιλών, καθώς και Επιτελούς Εθνικής Άμυνας..

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις.

Ήταν μέλος του επιτελείου του ελαφρού καταδρομικού ΕΛΛΗ κατά τον τορπιλισμό του στην Τήνο το Δεκαπενταύγουστο του 1940 (Σημαιοφόρος).

Στη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού και του Ελληνο-γερμανικού Πολέμου, υπηρέτησε συνεχώς στο αντιτορπιλικό ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ, λαμβάνοντας μέρος στις επιχειρήσεις εκείνης της περιόδου, περιλαμβανομένης της δεύτερη και της τρίτης επιδρομικής ενέργειας στο Στενό του Οτράντο (Δεκέμβριος 1940 και Ιανουάριος 1941).

Στα τέλη Απριλίου 1941, λίγες μέρες πριν από την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, ακολούθησε το Στόλο κατά την αποδημία του στη Μέση Ανατολή, επιβαίνοντας στο ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ.

Στη Μέση Ανατολή, υπηρέτησε σχεδόν συνεχώς στα αντιτορπιλικό ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ και ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, λαμβάνοντας μέρος στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο και τον Ινδικό Ωκεανό, περιλαμβανομένων αυτών στη Δωδεκάνησο (Σεπτέμβριος – Νοέμβριος 1943) και της απόβασης στη Νότια Γαλλία (Αύγουστος 1944).

Μετά το ΕΓ Παγκόσμιο Πόλεμο, διατέλεσε Διοικητής της Ομάδας Ναρκαλιευτικών (1950- 1951, Πλωτάρχης), Διευθυντής ΓΕΝ/Γ (1952- 1954, Αντιπλοίαρχος) και Κυβερνήτης των αντιτορπιλικών ΝΙΚΗ και ΔΟΞΑ (1956-1958, Αντιπλοίαρχος).

Μετά την προαγωγή του σε Πλοίαρχο, υπηρέτησε ως Διευθυντής ΓΕΝ/Α1 (1961- 1962), Διοικητής της Σ.Ν.Δ. (1963-1964), Διοικητής Πλοίων Απόβασης 1 (1967) και Διοικητής Ελαφρών Σκαφών 1 (1967).

Ως γενικός αξιωματικός, ανέλαβε καθήκοντα Υπαρχηγού του ΓΕΝ και Προέδρου της Υπηρεσίας Υποδοχής Πλοίων και Πολεμικής Χρησιμοποίησης Λιμένων (1967-1968, Αρχιπλοίαρχος/Υποναύαρχος), καθώς και Αρχηγού Ναυτικού και COMEDEAST(1968- 1973).

Επίσης, εκτός από άλλες μονάδες του Στόλου, υπηρέτησε στη Σ.Ν.Δ., το Επιτελείο του Αρχηγείου Ναυτικής Εκπαίδευσης και της Ανώτερης Διοίκησης Ελαφρών Σκαφών, το Υπουργείο των Ναυτικών, το Επιτελείο του Αρχηγείου Στόλου, την Υπηρεσία Υποδοχής Πλοίων και Πολεμικής Χρησιμοποίησης Λιμένων και σε επιτελεία του ΝΑΤΟ (STRIKFORSOUTH, 1959-1960 και SHAPE, 1964-1967).

Εκτός από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του Εμφυλίου.

Τιμήθηκε:

• στις 20.05.1944, με το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, επειδή: υπηρετών επί του αντπορπιλλικού ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ κατά τας συνδεδυασμένας νυκτερινός επιχειρήσεις, μετά καταδιωκτικών αεροσκαφών εν τω Αιγαίω, τον Σεπτέμβριον 1944, εναντίον γερμανικών αεροσκαφών, επέδειξεν άριστα ψυχικά και επαγγελματικά προσόντα και συνέβαλεν ώστε το πλοίον του αποδώση άκρως ικανοποιητικώς και να τω καταλογισθή εν καταρριφθέν και εν βλαβέν γερμανικόν αεροσκάφος,
• στις 14.09.1944, με τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξης, επειδή: υπηρετών επί του –   αντπορπιλλικού ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, διαρκούσης της περιόδου των συνδεδυασμένων επιχειρήσεων από Σεπτεμβρίου μέχρις Νοεμβρίου 1943 εν τω Νοτίω Αιγαίω, καθ’ ας το πλοίον του έλαβε μέρος εις επανελημμένας επικινδύνους απόστολός, επέδειξεν κατά την διέρκειαν αυτών εξαιρετικήν ικανότητα περί την εκτέλεσιν των ανατεθειμένων αυτώ καθηκόντων εν μάχη, επιπλέον δε, ψυχραιμίαν και περιφρόνησιν του κινδύνου υπερβαινούσας την έννοιαν του καλώς εννοουμένου καθήκοντος(επιχειρήσεις Δωδεκανήσου),
• στις 23.09.1944, με το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, επειδή: υπηρετήσας επί μακράν χρονικόν διάστημα κατά την διάρκειαν του αγώνος επί αντπορπιλλικού παλαιού τύπου, δια των συνεχών και αόκνων προσπαθειών του, συνέτεινεν ώστε το πλοίον τούτο, παρά τας γνωστός δυσχερείας τας οφειλομένας εις την παλαιότητα του υλικού, ανταποκριθή πλήρως εις απάσας τας διαταχθείσας πολεμικάς απόστολός, κατά την διάρκειαν των οποίων εξετέλεσε το καθήκον του με ευσυνειδησίαν, επιδείξας εξαιρετικήν διαγωγήν, ικανότητα και ναυτικά προσόντα (το ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ), και
• στις 16.01.1952, με το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, για: την επιδειχθείσαν εργατικότητα, ανωτέραν αντίληψιν καθήκοντος και ευδόκιμους υπηρεσίας εν τω κύκλω των ενεργειών του κατά τας[… ] επιχειρήσεις της περιόδου 1947-1950.

Έγραψε τα Η Συμβολή του Β.Ν. κατά τον Πόλεμον 1940-1941(1960), Στρατηγική Ανάλυσις της Ανατολικής Μεσογείου και του Ευξείνου Πόντου(1973) και Η Θαλασσία Ισχύς και ο Ρόλος του Ναυτικού(1973).