Γεννήθηκε στην Παλαιοπαναγιά Θηβών στις 26 Φεβρουαρίου 1935.

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. το 1952 και αποφοίτησε ως μάχιμος Σημαιοφόρος το 1956.

Μετεκπαιδεύθηκε στη βρετανική Σχολή Σν HMS MERCURY (1962-63), λαμβάνοντας πτυχίο εξειδίκευσης, απέκτησε πτυχίο στο Οικονομικό της Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιά (1975), φοίτησε στη Ν.Σ.Π. (1975-76) και στη Σχολή ΗΝ Πολέμου στη Γερμανία (1979).

Υπηρέτησε σε πλοία επιφανείας και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις όπως στο Επιτελείο 1^ης και της 2^ης Διοίκησης Ελαφρών Σκαφών, το Κ.Ε. ΠΑΛΑΣΚΑΣ, το Επιτελείο του Αρχηγείου Κρητικού και Ιονίου Πελάγους, τον Ναύσταθμο Κρήτης, τη Σ.Ε.Ν.Τ., όπως επίσης Κυβερνήτης στη Κ/Φ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ (1967) και Επιτελής στο ΝΑΤΟ (NAVSOUTH,1970-72).

 Ως Κυβερνήτης του Α/Τ ΠΑΝΘΗΡ (1972-73) στις 26 Μαΐου 1973 συνελήφθη για τη συμμετοχή του στο αντιδικτατορικό Κίνημα του Ναυτικού, αποφυλακίστηκε στις 21 Αυγούστου 1973 με τη χορήγηση γενικής αμνηστίας και στις 25 Οκτωβρίου 1973 αποτάχθηκε. Στις 13 Αυγούστου 1974, με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, επαναφέρθηκε στη μόνιμη υπηρεσία ως μηδέποτε απομακρυνθείς, συγχρόνως προαγόμενος σε Αντιπλοίαρχο.

Στην συνέχεια διετέλεσε Διοικητής του Στολίσκου Ελαφρών Σκαφών, και Κυβερνήτης στο Δ/Π ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ (1974-75), και στο Α/Τ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ (1976), Διευθυντής στο ΓΕΝ/Α3 (1978-1981), Ναυτικός Ακόλουθος Ουάσινγκτον (1981-83), Διοικητής στη Σ.Ν.Δ. (1983-84), Διοικητής Α/Τ (1984-85), Αρχιεπιστολέας Α/Σ (1985-86) και Διοικητής Δ.Ν.Ε. (1986).

Το 1980 και το 1988, μετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία κατά τις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την τύχη των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.

Διετέλεσε Αρχηγός Στόλου από 23 Δεκεμβρίου 1986 μέχρι 17 Ιουλίου 1989 οπότε και αποστρατεύθηκε ως Αντιναύαρχος ε.α. ενώ παράλληλα, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Αρχηγού Στόλου.

Στις 16 Δεκεμβρίου 1993, επαναφέρθηκε στη μόνιμη υπηρεσία ως μηδέποτε αποστρατευθείς και προήχθη σε Ναύαρχο παραλαμβάνοντας καθήκοντα Αρχηγού ΓΕΕΘΑ έως τις 15 Φεβρουαρίου 1996, οπότε και αποστρατεύθηκε ως Ναύαρχος ε.α, με τον τίτλο του Επίτιμου Αρχηγού του ΓΕΕΘΑ.

Από 12 Απριλίου έως 12 Ιουνίου 2001, ανακλήθηκε στην ενέργεια.

Έγραψε τα βιβλία : «Ελληνική Σύγχρονη Αμυντική Στρατηγική και Δομή Δυνάμεων» (1992), «Οψόμεθα την αλήθεια καθώς Εστί» (1996), «Εθνική Στρατηγική – Χειρισμός Κρίσεων» (1997), «Πορεία σε Ταραγμένες Θάλασσες» (1999), «Πλοία και Μοναστήρια. Παράλληλοι Βίοι» (2007).

Πατέρας των Μαχίμων Αξιωματικών Παναγιώτη και Γεωργίου Λυμπέρη αντίστοιχα .