του Δημοσθένη (Α.Μ. 108)

Πάτρα, 15.09.1877 – ,03.06.1957

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 30.09.1892 και αποφοίτησε στις 23.07.1896 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 22.02.1901, σε Υποπλοίαρχο στις 29.03.1910, σε Υποπλοίαρχο Α’ Τάξης 29.03.1912 και σε Πλωτάρχη στις 27.07.1914. Την 01.10.1916 προσχώρησε στην Εθνική Άμυνα καταφεύγοντας στη Θεσσαλονίκη και στις 26.12.1917 προήχθη σε Αντιπλοίαρχο (με μεταγενέστερη πράξη, αναδρομικά από τις 03.03.1917). Στις 26.06.1921, μετά τη Μεταπολίτευση του Νοεμβρίου του 1920, τέθηκε σε διαθεσιμότητα από την οποία ανακλήθηκε στις 15.09.1922 ύστερα από την Επανάσταση του 1922, αποστρατεύθηκε δε στις 18.10.1926 ως Υποναύαρχος ε.α.

Φοίτησε στη Σχολή Τορπιλών (1905) και έλαβε αντίστοιχο πτυχίο.

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις. Χρημάτισε καθηγητής στη Σ.Ν.Δ. (1914-1916, ηλεκτρισμού).

Έλαβε μέρος στον Ελλην-τουρκικό Πόλεμο του 1897 επί του θωρηκτού ΣΠΕΤΣΑΙ.

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε ως Ύπαρχος του αντιτορπιλικού ΛΕΩΝ, μετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων των ναυμαχιών της Έλλης (03.12.1912) και της Λήμνου (05.01.1912), καθώς και της απελευθέρωσης της Ίμβρου (18.10.1912) και της Σαμοθράκης (19.10.1912).

Ακολούθως, διατέλεσε Υπασπιστής του Υπουργού των Ναυτικών (Κ. Δεμερτζή, 1914 Υποπλοίαρχος) και Διοικητής της Σ.Ν.Δ. της Εθνικής Αμυνας επί του θωρηκτού ΥΔΡΑ (1916-1917, Πλωτάρχης).

Έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις ναυτικές επιχειρήσεις στη Μεσημβρινή Ρωσία ως Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ (1917, Πλωτάρχης). Στη διάρκεια των ναυτικών επιχειρήσεων της Μικρασιατικής Εκστρατείας, διατέλεσε, ως Πλοίαρχος, Κυβερνήτης του θωρηκτού ΛΗΜΝΟΣ (1920), παράλληλα δε και Αρχηγός της Ναυτικής Βάσης Σμύρνης. Επίσης, διατέλεσε Διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών του Ναυτικού (1920-1921).

Στη συνέχεια, πάντα με το βαθμό του Πλοιάρχου, ανέλαβε καθήκοντα Αρχηγού του ΓΕΝ (για λίγες μέρες το Μάρτιο του 1924), Διευθυντή της Ναυτικής Αεροπορικής Υπηρεσίας (Νοέμβριος 1924), εκ νέου Αρχηγού του ΓΕΝ (1925-1926) και, τέλος, Επόπτη Ναυτικής Εκπαίδευσης (1926).

Στις 11.04.1919, του εκφράστηκε η υψηλή ευαρέσκεια των Λόρδων του Βρετανικού Ναυαρχείου .