του Ευαγγέλου (Α.Μ. 304)

Φυλή Ασπροπύργου, 25.12.1899 – Αθήνα, 10.10.1984

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 27.11.1914 και αποφοίτησε στις 19.03.1918 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 26.02.1920, σε Υποπλοίαρχο στις 29.03.1923, σε Πλωτάρχη στις 27.10.1931, σε Αντιπλοίαρχο στις 16.11.1935, σε Πλοίαρχο την 01.05.1942 και σε Υποναύαρχο στις 12.09.1949, αποστρατεύθηκε δε την 01.10.1952 ως Αντιναύαρχος ε.α. Λίγο αργότερα, η αποστρατεία του ακυρώθηκε και στις 27.02.1953 αποστρατεύθηκε ως Αντιναύαρχος ε.α.

Φοίτησε στη Σχολή Πυροβολικού (1924) και τη Ναυτική Σχολή Πολέμου (1938-1939) και έλαβε Πτυχίο Εξειδίκευσης Πυροβολικού και Επιτελούς.

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις.

Έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις στη Μεσημβρινή Ρωσία (επί θωρηκτού ΛΗΜΝΟΣ) και της Μικρασιατικής Εκστρατείας (επί των αντιτορπιλικών ΒΕΛΟΣ και ΑΣΠΙΣ, καθώς και του τορπιλοβόλου ΑΛΚΥΟΝΗ).

Στη συνέχεια, ως Υποπλοίαρχος, διατέλεσε Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΒΕΛΟΣ (1923) και του τορπιλοβόλου ΠΕΡΓΑΜΟΣ (1925-1926) και, ως Πλωτάρχης, Αρχιεπιστολέας του Διοικητή Αντιτορπιλικών (1933-1934) και του Αρχηγού Ελαφρού Στόλου (1935) και Κυβερνήτης του ελαφρού καταδρομικού ΕΛΛΗ (1935).

Με το βαθμό του Αντιπλοιάρχου, υπηρέτησε ως Αρχιεπιστολέας του Ανώτερου Διοικητή Υποβρύχιας Αμυνας (1935-1938), εκ νέου Κυβερνήτης του ΕΛΛΗ (1936-1938), καθώς και των αντιτορπιλικών ΣΠΕΤΣΑΙ (1938), ΨΑΡΑ (1938 και 1939-1941), ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ (1939) και ΠΑΝΘΗΡ (1939).

Κατά τον Ελληο-ιταλικό και τον Ελληνο- γερμανικό Πόλεμο, συνεχίζοντας την κυβέρνηση του ΨΑΡΑ, έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις εκείνης της περιόδου, περιλαμβανομένων και των τριών επιδρομικών ενεργειών στο Στενό του Οτράντο (Νοέμβριος, Δεκέμβριος 1940 και Ιανουάριος 1941).

Επίσης, υπάρχουν ενδείξεις ότι στις 11.03.1941 το πλοίο του, συνοδεύοντας νηοπομπή, βύθισε ιταλικό υποβρύχιο ή του προκάλεσε σοβαρές ζημιές466 και, ενδεχομένως, ότι έπληξε και άλλο στις 20.04.1941. Στο τέλος Απριλίου, λίγες μέρες πριν από την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, ακολούθησε το Στόλο στην αποδημία του στη Μέση Ανατολή, επιβαίνοντας στο ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ, δεδομένου ότι στις 20.04.1941 το ΨΑΡΑ είχε βυθιστεί από σφοδρή γερμανική αεροπορική επίθεση, μαχόμενο ηρωικά μέχρι την τελευταία στιγμή.

Στη διάρκεια της αποδημίας του Στόλου στη Μέση Ανατολή, διατέλεσε, ως Αντιπλοίαρχος, Διευθυντής του II Γραφείου Κάιρου (1941-1942) και Διοικητής Υποβρυχίων (1942), ως δε Πλοίαρχος, Σύνδεσμος του Πολεμικού Ναυτικού στη Βεγγάζη (1943) και Κυβερνήτης του θωρηκτού ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ (1944).

Μετά την απελευθέρωση της Χώρας, διατέλεσε, με το βαθμό του Πλοιάρχου, Ναυτικός Διοικητής Πειραιά (1944), Διευθυντής ΓΕΝ/Γ (1944-1945), Ναυτικός Ακόλουθος Ρώμης και Παρισίων (1945-1947) και Αρχηγός Στόλου (1947-1950, Πλοίαρχος/Υποναύαρχος), ενώ ως Υποναύαρχος, Β’ Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ (1950-1951), καθώς και Αρχηγός του ΓΕΝ και Γενικός Επιθεωρητής Ναυτικού 1951-1952).

Το 1929 (Υποπλοίαρχος), ήταν πρόεδρος της επιτροπής εκσυγχρονισμού του συστήματος διεύθυνσης βολής πυροβολικού του ΑΒΕΡΩΦ και το 1930 (Υποπλοίαρχος) είχε το συντονισμό της ανάπτυξης του θεσμού της Φ.Α.Ψ. στο Ναυτικό.

Συμμετέσχε στην «Απεργία του Ναυτικού» (Ιούνιος 1924, Υποπλοίαρχος).

Τιμήθηκε :
– στις 25.02.1922, με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, επειδή: αναμφισβητήτως διεκρίθη επ’ ανδραγαθία και στρατιωτική αξία εν πολέμω,
– στις 18.03.1941, με τον Πολεμικό Σταυρό Α’ Τάξης, επειδή: κυβερνών το αντιτορπιλλικόν ΨΑΡΑ, εξετέλεσε διακεκριμένην πράξιν επί του πεδίου της μάχης, ήτοι εβύθισεν εχθρικόν υποβρύχιον αποπειραθέν να προσβάλη νηοπομπήν προστατευομένην υπό του αντιτορπιλλικού τούτου (στις 11.03.1941),
– στις 07.05.1942, με τον Πολεμικό Σταυρό Α’ Τάξης, επειδή: την λαμπρόν διαγωγήν, ανταξίαν των παραδόσεων του Ναυτικού, ην ετήρησεν επί του αντιτορπιλλικού ΨΑΡΑ, όταν τούτο εβυθίσθη εξ αεροπορικής επιθέσως έξωθι των Μεγάρων την 20.04.1941, ήτοι δια διακεκριμένην πράξιν επί του πεδίου της μάχης, και
– στις 07.05.1942, με τον Πολεμικό Σταυρό Α’ Τάξης, επειδή: Κυβερνήτης του βυθισθέντος αντιτορπιλλικού ΨΑΡΑ, δια της λαμπρός επιβολής ην ασκεί το παράδειγμα του ηγήτορος, κατήλθεν εις Μέσην Ανατολήν μετά των δαιασωθέντων αξιωματικών και του πληρώματος του πλοίου του προς συνέχισιν του αγώνος, και

Έγραψε τα Η Διεύθυνση Βολής {1936, Πορτραίτα Ιστορικών Ναυάρχων (1938), Αποβατικαί και Συνδεδυασμέναι Επιχειρήσεις (1949), Στρατηγική (1951, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Αι Πολεμικοί, Πολιτικοί και Διπλωματικοί Αναμνήσεις του της Δεκαετίας 1940-1950 (1951), Η Ελλάς Δεκαετίας 1940- 1950 (19…), Η Ρωσία ως Ναυτική Δύναμις (1860-1960 μ.X.) (1961), Η Ναυτική Ηγεμονία των Μυκηνών (1966), Ναυτική Εποποιία του 1821 (1971) και Ο Επιστημονικός Πόλεμος (1971).