του Νικολάου (Α.Μ. 60)

Κέρκυρα, 21.01.1872-Αθήνα, 22.07.1953

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 02.09.1887 και αποφοίτησε στις 31.08.1891 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 09.01.1899, σε Υποπλοίαρχο στις 27.02.1901, σε Υποπλοίαρχο Α’ Τάξης στις 16.03.1910, σε Πλωτάρχη στις 29.10.1910, σε Αντιπλοίαρχο στις 09.10.1913 και σε Πλοίαρχο στις 30.07.1915. Μετά τη Μεταπολίτευση του Νοεμβρίου του 1920, τέθηκε σε διαθεσιμότητα, που ανακλήθηκε στις 15.09.1922, ύστερα από την Επανάσταση του Σεπτεμβρίου του 1922 και προήχθη σε Υποναύαρχο στις 20.06.1924 (με μεταγενέστερη πράξη, αναδρομικά από τις 27.05.1921). Στις 21.08.1925, μετά την επικράτηση του Κινήματος Παγκάλου (Ιούνιος 1925), αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Αντιναυάρχου ε.α. ως «αντιπαγκαλικός» αλλά, μετά το Κίνημα Κονδύλη (Αύγουστος 1926), επανήλθε στη μόνιμη υπηρεσία με το βαθμό του Υποναυάρχου ως μηδέποτε αποστρατευθείς, αποστρατεύθηκε δε με αίτησή του στις 23.11.1929 ως Αντιναύαρχος ε.α.

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις.

Έλαβε ενεργό μέρος στον Ελληνο-τουρκικό Πόλεμο του 1897 επί του ατμομυοδρόμωνα ΑΧΕΛΩΟΣ (Ανατολική Μοίρα) και, στη συνέχεια, διατέλεσε Κυβερνήτης του οπλιταγωγού ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ (1912, Πλωτάρχης).

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε ως Ύπαρχος του βοηθητικού ευδρόμου ΕΣΠΕΡΙΑ, μετέχοντας στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης της Λέσβου και της Χίου (Νοέμβριος 1912). Ακολούθως, υπηρέτησε ως Κυβερνήτης του επίτακτου (;) ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (1913, Πλωτάρχης), του αντιτορπιλικού ΝΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ (1913, Πλωτάρχης). Επίσης, υπηρέτησε στο θωρηκτό ΨΑΡΑ.

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διατέλεσε, ως μεν Αντιπλοίαρχος, Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΠΑΝΘΗΡ (1914) και, ως Πλοίαρχος, Διευθυντής Διοικητικού του Ναυστάθμου Σαλαμίνας (1915-1917, Γενικός Διευθυντής του Ναυστάθμου Σαλαμίνας (1917- 1918) και Διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών (1918-1920).

Επίσης, έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις της Μικρασιατικής Εκστρατείας ως Κυβερνήτης του θωρηκτού ΛΗΜΝΟΣ (1920, Πλοίαρχος).

Ακολούθως, ανέλαβε καθήκοντα, Γενικού Διευθυντή του Ναυστάθμου Σαλαμίνας (1922, Πλοίαρχος), Διοικητή Άμυνας Σαρωνικού (1922, Πλοίαρχος), Αρχηγού του ΓΕΝ (1924- 1925, Πλοίαρχος/Υποναύαρχος), Διευθυντή της Διοικητικής Υπηρεσίας του Υπουργείου των Ναυτικών (1927, Υποναύαρχος), Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου των Ναυτικών (1927-1928, Υποναύαρχος/Αντιναύαρχος) και Γενικός Επιθεωρητής Στόλου (1928-1929, Αντιναύαρχος).

Το 1927, στο πλαίσιο της εκκαθάρισης της επετηρίδας, που με τις επανειλημμένες αποκαταστάσεις είχε υπέρμετρα διογκωθεί, υπήρξε, μέλος του σχετικού Ναυτικού Συμβουλίου (Υποναύαρχος).

Συμμετέσχε στο Κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου (Αύγουστος 1909, Υποπλοίαρχος) και το Κίνημα Τυπάλδου (Οκτώβριος 1909, Υποπλοίαρχος).