του Νικολάου (Α.Μ. 460)

Πόρος, 06.07.1905 – Πόρος, 16.01.1985

Πατέρας του Νικολάου Κιοσσέ (Α.Μ. 1078).

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. την 01.09.1920 και αποφοίτησε στις 16.01.1926 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 31.08.1929, σε Υποπλοίαρχο στις 24.01.1935, σε Πλωτάρχη στις 31.12.1940, σε Αντιπλοίαρχο την 01.01.1945, σε Πλοίαρχο στις 13.12.1950, σε Υποναύαρχο στις 16.09.1958 και σε Αντιναύαρχο στις 24.11.1961. Στις 09.12.1963, αποστρατεύθηκε με αίτησή του ως Αντιναύαρχος ε.α., με τον τίτλο του Επίτιμου Αρχηγού του ΓΕΝ.

Φοίτησε στη Σχολή Πυροβολικού (1937- 1938) και έλαβε αντίστοιχο πτυχίο εξειδίκευσης, καθώς και στη Ναυτική Σχολή Πολέμου (1949).

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις.

Στη διάρκεια των Ελληνο-ιταλικού και Ελληνο-γερμανικού Πολέμων, υπηρέτησε ως Διοικητής Αντιαεροπορικής Άμυνας Αττικής.

Την περίοδο 1941-1942, κατά την Κατοχή, υπηρέτησε ως Πλωτάρχης στη Γενική Διεύθυνση Ναυτικού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (για το ζήτημα αυτό βλ. στον Πρόλογο).

Διέφυγε από την κατεχόμενη Ελλάδα και στις 09.04.1942 παρουσιάστηκε στη Μέση Ανατολή. Ως Πλωτάρχης, διατέλεσε Διοικητής του Κέντρου Εκπαίδευσης Εξωτερικού στο Τσάταμ της Αγγλίας, ακολούθως δε, Κυβερνήτης της κορβέτας ΚΡΙΕΖΗΣ (1944-1945, Πλωτάρχης) την οποία παρέλαβε στο Τσάταμ. Με το ΚΡΙΕΖΗΣ έλαβε εντατικά μέρος σε συνοδείες νηοπομπών στο Βόρειο Ατλαντικό, καθώς και στις επιχειρήσεις της απόβασης στη Νορμανδία (Ιούνιος 1944), στη διάρκεια των οποίων ενδέχεται να βύθισε εχθρικό υποβρύχιο.

Ύστερα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπηρέτησε, με το βαθμό του Αντιπλοιάρχου, ως Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΠΙΝΔΟΣ (1945-1946), Υποδιοικητής (1946-1947) και Διοικητής (1947) της Σ.Ν.Δ., Ναυτικός Διοικητής Δυτικής Ελλάδας (1947-1949) και Διοικητής του Κέντρου Εκπαίδευσης ΠΑΛΑΣΚΑΣ (1949-1951, Αντιπλοίαρχος/Πλοίαρχος).

Ως Πλοίαρχος, διατέλεσε Διοικητής Πλοίων Απόβασης (1951-1952), Ανώτερος Διευθυντής Προσωπικού Ναυτικού (1952), Διευθυντής του Α’ Κλάδου του ΓΕΝ (1952-1956) και, με χρονική επικάλυψη, Διοικητής Ναρκαλιευτικών (1953-1954), καθώς και Ανώτερος Διοικητής Ελαφρών Σκαφών (1956) και Διευθυντής του Β’ Κλάδου του ΓΕΝ (1956-1958).

Τέλος, ως γενικός αξιωματικός, ανέλαβε καθήκοντα Αρχηγού Ναυτικής Εκπαίδευσης (1958, Υποναύαρχος), Αρχηγού Αιγαίου Πελάγους (1959-1961, Υποναύαρχος) και Αρχηγού του ΓΕΝ και COMEDEAST(1961- 1963, Αντιναύαρχος).

Εκτός από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του Εμφυλίου.

Τιμήθηκε δύο φορές με τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξης:

• στις 25.05.1945, επειδή: υπηρετών επί της κορβέτας ΚΡΙΕΖΗΣ από της παραλαβής της, υπό δυσμενείς συνθήκας μακράν ελληνικών βάσεων, επέδειξεν αντοχήν εις την σκληρόν ζωήν, άριστα ναυτικά προσόντα, ενθουσιασμόν και αυτοθυσίαν εξαίρετον εις τρόπον ώστε επετεύχθη η καθ’ όλα επιτυχής συμμετοχή του πλοίου του εις συνοδείας Βορείου Ατλαντικού, Δυτικής Αγγλίας και αποβατικάς επιχειρήσεις Δυτικού Μετώπου δια την απελευθέρωσιν της Ευρώπης, την χαραυγήν της 6Ρ^ς Ιουνίου 1944(Κυβερνήτης του πλοίου), και
• στις 16.01.1952, για: την εξαίρετον δράσιν κατά τας […] επιχειρήσεις της περιόδου 1947-1950.