του Ιωάννη (Α.Μ. 525)

Σαλαμίνα, 10.09.1909-……….. 03.01.1972

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. την 09.10.1925 και αποφοίτησε στις 10.10.1929 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 13.10.1933, σε Υποπλοίαρχο στις 27.10.1937, σε Πλωτάρχη την 01.01.1943, σε Αντιπλοίαρχο στις 31.12.1945, σε Πλοίαρχο στις 05.12.1951, σε Υποναύαρχο στις 13.12.1960 και σε Αντιναύαρχο στις 09.12.1963. Στις 14.12.1967, ύστερα από το Κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β’ (13.12.1967), αποστρατεύθηκε ως Αντιναύαρχος ε.α. και στις 15.04.1968 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Αρχηγού του ΓΕΝ και του Αρχηγού του ΓΕΕΘΑ.

Φοίτησε στη Σχολή Πυροβολικού (1937), τη Ναυτική Σχολή Πολέμου (1950), τη Σχολή ΑΒΧ Πολέμου (1955) και τη Σχολή Ναρκοπολέμου των ΗΠΑ (1959). Έλαβε Πτυχίο Εξειδίκευσης Πυροβολικού.

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις. Χρημάτισε καθηγητής στη Σ,Ν.Δ. (19….).

Στη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού και του Ελληνο-γερμανικού Πολέμου υπηρέτησε στην Αντιαεροπορική Άμυνα ως Διοικητής της πυροβολαρχίας Αιγάλεω (Υποπλοίαρχος), κατά δε την περίοδο 1941-1942, στη διάρκεια της Κατοχής, στη Γενική Διεύθυνση Ναυτικού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (για το ζήτημα αυτό βλ. στον Πρόλογο).

Διέφυγε από την κατεχόμενη Ελλάδα και στις 15.05.1942 παρουσιάστηκε στη Μέση Ανατολή. Εκεί, υπηρέτησε στο Επιτελείο του Αρχηγού Στόλου και τα αντιτορπιλικό ΠΑΝΘΗΡ και ΚΑΝΑΡΗΣ και διατέλεσε Κυβερνήτης του ναρκαλιευτικού ΠΑΡΑΛΟΣ και, παράλληλα, Διοικητής της Ομάδας Ναρκαλιευτικών (1943, Πλωτάρχης), καθώς και Κυβερνήτης της κορβέτας ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ (1943, Πλωτάρχης), λαμβάνοντας μέρος στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο, περιλαμβανόμενης της απόβασης στη Σικελία (Ιούλιος 1943, με το ΚΑΝΑΡΗΣ). Επίσης, υπηρέτησε ως Υπασπιστής του Υπουργού των Ναυτικών (Π. Κανελλόπουλου και Ν. Πλαστήρα, 1944-1945, Πλωτάρχης).

Ύστερα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως Πλωτάρχης, διατέλεσε Κυβερνήτης της κορβέτας ΤΟΜΠΑΖΗΣ (1945,) και του αντιτορπιλικού ΜΙΑΟΥΛΗΣ (1945), καθώς και Υπασπιστής του Προέδρου της Κυβέρνησης (Π. Κανελλόπουλου, 1945,).

Ως Αντιπλοίαρχος, διατέλεσε Υποδιοικητής της Σ.Ν.Δ. (1948-1950), Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΠΙΝΔΟΣ (1949), του ναρκαλιευτικού ανοικτής θάλασσας ΑΡΜΑΤΟΛΟΣ (1949) και του θωρηκτού ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ (1950) και Αρχιεπιστολέας τους Αρχηγού Στόλου (1950- 1952).

Μετά την προαγωγή του σε Πλοίαρχο, ανέλαβε καθήκοντα Κυβερνήτη του καταδρομικού ΕΛΛΗ (1952) με το οποίο πραγματοποιήθηκε η επίσημη επίσκεψη των Βασιλέων στην Κωνσταντινούπολη (Ιούνιος 1952), Ναυτικού Ακολούθου Ρώμης (1953- 1955), Διοικητή των Κέντρων Εκπαίδευσης ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (1955-1956) και ΠΑΛΑΣΚΑΣ (1956), Διοικητής Ναρκαλιευτικών (1956-1957), Ναυτικός Διοικητής Δυτικής Ελλάδας (1957), εκ νέου Διοικητής Ναρκαλιευτικών και, παράλληλα, Διοικητής του Στολίσκου της κατά Θάλασσαν Οικονομικής Αστυνομίας (1958), Ανώτερος Διοικητής Ναυστάθμου Κρήτης (1959), Αρχηγός του Α’ Κλάδου του ΓΕΝ και Επιτελάρχης COMEDEAST(1959-1960).

Ακολούθως, διατέλεσε Αρχηγός Κρητικού και Ιονίου Πελάγους (1960-1961, Υποναύαρχος), Υπαρχηγός του ΓΕΝ και Πρόεδρος της Υπηρεσίας Υποδοχής Πλοίων και Πολεμικής Χρησιμοποίησης Λιμένων(1961-1963, Υποναύαρχος), Αρχηγός του ΓΕΝ και COMEDEAST(1963-1967, Αντιναύαρχος) και του ΓΕΕΘΑ (1967), θέση στην οποία βρέθηκε κατά το Κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β’ (13.12.1967).

Εκτός από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε ενεργό μέρος στις επιχειρήσεις του Εμφυλίου, στη διάρκεια των οποίων συνέβαλε με το ΠΙΝΔΟΣ στην απόκρουση της προσβολής του Λεωνιδίου (Ιανουάριος 1949).

Τιμήθηκε:

– στις 11.09.1943, με τον Πολεμικό Σταυρό Ρ Τάξης, επειδή: εξετέλεσεν διαταχθείσαν ήν μετά θάρρους, ψυχραιμίας και ικανότητος (είσοδος στο λιμάνι της Αυγούστας στις 12.07.1943 και αποβίβαση επικεφαλής μικρού αποβατικού αγήματος, Ύπαρχος του ΚΑΝΑΡΗΣ¹⁸²),

–  στις 11.06.1951, με το Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων επειδή: επέδειξεν εξαίρετον διαγωγήν και ζήλον κατά την διάρκειαν του πολέμου εν Ελλάδι, εν δε τη προσπάθεια του διαφυγής εις Μέσην Ανατολήν προς συνέχισιν του Αγώνος, υπέστη, επί τρίμηνον, συνεπεία ναυαγίου κατά την νύκτα της 18.02.1942, σοβαρός δοκιμασίας, κατορθώσας, εν τέλει, να διαφύγη εις Μέσην Ανατολήν,και

–  στις 16.01.1952, με τον Πολεμικό Σταυρό Ρ Τάξης, για: εξαίρετον δράσιν κατά τας […] επιχειρήσεις της περιόδου 1947-1950.

Έγραψε το Πυρομαχικά – Πολεμικά Όπλα (XX-)