Γεννήθηκε στο Γάϊο Παξών στις 10 Σεπτεμβρίου 1918 και απεβίωσε στην Αθήνα στις 17 Φεβρουαρίου 1989.

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. το 1936 και αποφοίτησε ως μάχιμος Σημαιοφόρος το 1940. Στις 20 Δεκεμβρίου 1967, αποστρατεύθηκε για τη συμμετοχή του στο Κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β’ (13 Δεκεμβρίου 1967) και εν συνεχεία αποτάχθηκε. Τον Ιούλιο 1974 ανακλήθηκε η απόταξή του και επαναφέρθηκε ως μηδέποτε αποστρατευθείς.

Φοίτησε στη Σχολή Συνεργασίας Στρατού-Ναυτικού-Αεροπορίας (1950),τη Ν.Σ.Π (1955-56) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας με Πτυχίο Εξειδίκευσης Επιτελούς.

Κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, υπηρέτησε στο Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ. Τον Απρίλιο του 1941 μετατέθηκε στο Α/Τ ΑΕΤΟΣ, με το οποίο ακολούθησε το Στόλο κατά την αποδημία του στη Μέση Ανατολή. Εκεί υπηρέτησε στα Α/Τ ΑΕΤΟΣ, Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ, Α/Τ ΣΠΕΤΣΑΙ και Α/Τ ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ, μετέχοντας στις συμμαχικές επιχειρήσεις στη Μεσόγειο και το ανατολικό τμήμα του Βορείου Ατλαντικού, στις αποβάσεις στη Σικελία (Ιούλιος 1943, με το Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ) και τη Νότια Γαλλία (Αύγουστος 1944, με το Α/Τ ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ). Επίσης, πήρε μέρος με το Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ στις επιχειρήσεις στη Δωδεκάνησο (Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 1943) κατά τις οποίες τραυματίστηκε κατά την πρόσκρουση του πλοίου σε νάρκη (22 Νοεμβρίου1943). Στην συνέχεια, έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του Εμφυλίου, κατά τις οποίες του εκφράστηκαν ευαρέσκειες για την άκρως επιτυχή υποστήριξη μονάδων του Σ.Ξ. στο Σταυρό και τα Ασπροβάλτα Χαλκιδικής με την Κ/Φ ΑΡΣΛΑΝΟΓΛΟΥ (1948).

Με το πέρας του Β’ Π.Π, διατέλεσε Σύνδεσμος του Ναυτικού με το Βρετανό Αρχηγό Δωδεκανήσου (1945-1946) & Κυβερνήτης της Κ/Φ ΑΡΣΛΑΝΟΓΛΟΥ (1947-48), την οποία παρέλαβε στο Νόρφολκ των ΗΠΑ, καθώς και των Α/Γ ΧΙΟΣ και ΑΛΙΑΚΜΩΝ (1949).

Υπηρέτησε στη Σ.Ν.Δ., στο Επιτελείο Ανώτερης Διοίκησης Παρακτίων Δυνάμεων, στον Ν/Σ, στο ΓΕΕΘΑ, στο Επιτελείο Α/Σ, στη Διοίκηση Υπηρεσιών Βοτανικού, στο Επιτελείο της Ανώτερης Διοίκησης Ελαφρών Σκαφών, σε επιτελείο του NATO (AFSOUTH1959-61). Διετέλεσε Διοικητής της Ομάδας Ναρκαλιευτικών (1952-53), Διευθυντής ΓΕΝ/Α1 (1954), Κυβερνήτης του πλωτού συνεργείου ΗΦΑΙΣΤΟΣ και Αρχιεπιστολέας του Ανώτερου Διοικητή Ελαφρών Σκαφών (1957), Κυβερνήτης των Α/Τ ΙΕΡΑΞ και ΝΙΚΗ (1957-58), ΔΟΞΑ και ΝΙΚΗ (1958), Διευθυντής ΓΕΝ/Α2 (1961-62), Αρχιεπιστολέας Αρχηγείου Αιγαίου Πελάγους (1962-64), Διοικητής Σ.Ν.Δ. (1964), Ναυτικός Ακόλουθος Λονδίνου (1964-67) και Διοικητής Πλοίων Απόβασης 2 (1967), θέση από την οποία μετέσχε, με πλοία της Διοίκησής του, στο Κίνημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β’ (13 Δεκεμβρίου 1967).

Οι ανακρίσεις για το Κίνημα του Ναυτικού (Μάιος 1973), του απέδωσαν ασαφή ενημέρωσίν του αλλά δεν συνελήφθη ούτε προτάθηκε η ποινή δίωξής του, ενώ μετά την επάνοδό του στη μόνιμη υπηρεσία ως Αντιναύαρχος, διατέλεσε Γενικός Επιθεωρητής Ναυτικού (1975-1976).

Διετέλεσε Αρχηγός ΓΕΝ και COMEDEAST από 8 Ιανουαρίου μέχρι 16 Σεπτεμβρίου 1976 οπότε και αποστρατεύτηκε με αίτηση του ως Αντιναύαρχος ε.α. ενώ παράλληλα, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΝ.

Τιμήθηκε με όλα τα παράσημα, μετάλλια και δια-μνημονεύσεις που προβλέπονται για Αξιωματικό του βαθμού και της θέσης του, δύο φορές με τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξης και τρεις φορές με το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων για την δράση του στον Β’ ΠΠ.

Έγραψε το βιβλίο «Η Εξέλιξις και τα Χαρακτηριστικά των Συγχρόνων Αεροπλανοφόρων και των Πυρηνικών Αεροπλανοφόρων του Μέλλοντος» (1957).