του Τιμολέοντος (Α.Μ. 150)

Αθήνα, 08.10.1883-Αθήνα, 08.12.1964

Πατέρας του Τιμολέοντος Λούη (Α.Μ. 565).

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 10.09.1899 και αποφοίτησε στις 16.07.1903 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 29.03.1910, σε Υποπλοίαρχο στις 30.07.1912, σε Υποπλοίαρχο Α’ Τάξης στις 30.06.1913, σε Πλωτάρχη στις 03.03.1917 και σε Αντιπλοίαρχο την 01.03.1920. Στις 26.06.1924, στη διάρκεια της «Απεργίας του Ναυτικού» (Ιούνιος 1924), αποστρατεύθηκε με αίτησή του ως Πλοίαρχος ε.α., αλλά στις 21.08.1924 επανήλθε στη μόνιμη υπηρεσία ως μηδέποτε αποστρατευθείς και στις 24.07.1925 προήχθη σε Πλοίαρχο (αναδρομικά από τις 20.06.1924). Στις 11.03.1933, αμέσως μετά το Κίνημα Πλαστήρα (Μάρτιος 1933), τέθηκε σε διαθεσιμότητα και στις 16.05.1933 αποστρατεύθηκε με αίτησή του ως Υποναύαρχος ε.α. Στις 29.01.1945, στο πλαίσιο της αποκατάστασης όσων είχαν απομακρυνθεί για πολιτικούς λόγους, επαναφέρθηκε στη μόνιμη υπηρεσία ως μηδέποτε αποστρατευθείς και, συγχρόνως, προήχθη σε Υποναύαρχο (αναδρομικά από τις 21.02.1934) και σε Αντιναύαρχο (αναδρομικά από τις 21.02.1936), αποστρατεύθηκε δε στις 10.02.1945 ως Αντιναύαρχος ε.α.

Φοίτησε στη Σχολή Πυροβολικού (1914).

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις, πολλές από τις οποίες σχετιζόμενες με το πυροβολικό, επανειλημμένως δε χρημάτισε Διευθυντής της Σχολής Πυροβολικού.

Αρχικά, διατέλεσε Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΣΦΕΝΔΟΝΗ (1912, Ανθυποπλοίαρχος) και του τορπιλοβόλου 12 (1912, Υποπλοίαρχος).

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε στο θωρηκτό ΥΔΡΑ και έλαβε μέρος στις ναυμαχίες της Έλλης (03.12.1912) και της Λήμνου (05.01.1913). Επίσης, έλαβε μέρος στις λοιπές πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων της απελευθέρωσης της Λήμνου (08.10.1912), της Θάσου (18.10.1912) και της Λέσβου (Νοέμβριος του 1912), καθώς και του αποκλεισμού του τουρκικού καταδρομικού ΧΑΜΙΔΙΕ στην Ερυθρά Θάλασσα (Απρίλιος-Μάιος 1913). Με το ίδιο πλοίο έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη συνέχεια, διατέλεσε Κυβερνήτης του τορπιλοβόλου ΔΑΦΝΗ (1915-1917, Υποπλοίαρχος/Πλωτάρχης) και του αντιτορπιλικού ΘΥΕΛΛΑ (1917-1919, Πλωτάρχης), με το οποίο μετέσχε στις ναυτικές επιχειρήσεις στη Μεσημβρινή Ρωσία.

Τέλος, έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ως Κυβερνήτης του θωρηκτού ΨΑΡΑ (1919- 1920, Πλωτάρχης και 1921, Αντιπλοίαρχος), ενώ διετέλεσε και Διοικητής του Κεντρικού Προγυμναστηρίου Πόρου (1920-1921, Πλωτάρχης/Αντιπλοίαρχος).

Ακολούθως, ως Αντιπλοίαρχος, ανέλαβε καθήκοντα Κυβερνήτη του αντιτορπιλικού ΑΕΤΟΣ (1923-1924), Διοικητή Υποβρυχίων (1922) και Κυβερνήτη του αντιτορπιλικού ΙΕΡΑΞ (1925), θέση από την οποία προσχώρησε στο Κίνημα Θ. Παγκάλου (Ιούνιος 1925).

Επίσης, διατέλεσε, με το βαθμό του Πλοιάρχου, Αρχηγός Ναυτικής Αεροπλόίας (1926), Αρχηγός του ΓΕΝ (1926), Διοικητής του Στολίσκου Αντιτορπιλικών (1927-1928), Ανώτερος Διοικητής Υποβρυχίων (1928-1929), Διοικητής της Σ.Ν.Δ. (1930), Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου των Ναυτικών (1931-1932) και, συγχρόνως, εκ νέου Αρχηγός του ΓΕΝ, Διευθυντή Ναυστάθμου (1932,) και, για μια ακόμη φορά Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου των Ναυτικών και Αρχηγός του ΓΕΝ (1933), θέση στην οποία υπηρετούσε κατά το Κίνημα Πλαστήρα.

Εκτός από την «Απεργία του Ναυτικού» (Ιούνιος 1924, Αντιπλοίαρχος), το κίνημα Παγκάλου (Ιούνιος 1925, Αντιπλοίαρχος) και την εμπλοκή του στο Κίνημα Πλαστήρα (Μάρτιος 1933, Πλοίαρχος), συμμετέσχε στο Κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου (Αύγουστος 1909, Σημαιοφόρος) και το Κίνημα του Υποπλοιάρχου Κ. Τυπάλδου – Α.Μ. 64 (Οκτώβριος 1909, Σημαιοφόρος).

Χρημάτισε δύο φορές Υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων (1945, κυβερνήσεις Αντιναυάρχου Π. Βούλγαρη – Α.Μ. 153 και Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού).