του Αριστοτέλους (Α.Μ. 38)

Αθήνα, 10.05.1871 – Μύκονος, 30.05.1946

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 23.07.1886 και αποφοίτησε στις 08.08.90 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 26.05.1895, σε Υποπλοίαρχο στις 24.03.1899, σε Υποπλοίαρχο Α’ Τάξης στις 16.10.1910, σε Πλωτάρχη στις 29.03.1910, σε Αντιπλοίαρχο στις 02.06.1913, σε Πλοίαρχο στις 07.02.1915 και σε Υποναύαρχο στις 08.03.1919. Ύστερα από τη Μεταπολίτευση του Νοεμβρίου 1920, τέθηκε σε διαθεσιμότητα στις 26.04.1921 και στις 30.09.1921 αποστρατεύθηκε με αίτησή του. Στις 12.02.1925 του απονεμήθηκε ο βαθμός του Αντιναυάρχου ε.α. (αναδρομικά από τις 06.10.1921).

Μετεκπαιδεύθηκε επανειλημμένα στο εξωτερικό21 (1894-1897, 1900-1902 και 1907- 1908) και έλαβε Πτυχίο Εξειδίκευσης Πυροβολικού. Χρημάτισε καθηγητής στη Σ.Ν.Δ. (1903-1904). Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις. Έλαβε μέρος στον Ελληνο-τουρκικό Πόλεμος του 1897 (επί του θωρηκτού ΨΑΡΑ (Ανατολική Μοίρα) και το Μακεδονικό Αγώνα (Υποπλοίαρχος), αρχικά ως ζωέμπορος Χρηστίδης εγκατεστημένος στην περιοχή Σερρών και, στη συνέχεια, ως αρχηγός σώματος με την επωνυμία Καπετάν Δράγας.

Στη συνέχεια, διατέλεσε Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΝΙΚΗ (1910, Πλωτάρχης), των ατμομυοδρομώνων ΠΗΝΕΙΟΣ και ΕΥΡΩΤΑΣ (1910-1911, Πλωτάρχης), και του αντιτορπιλικού ΣΦΕΝΔΟΝΗ (1911-1912, Πλωτάρχης)

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε ως Ύπαρχος του θωρηκτού ΥΔΡΑ και έλαβε μέρος στις ναυμαχίες της Έλλης (03.12.1912) και της Λήμνου (05.01.1913). Επίσης, έλαβε μέρος στις λοιπές πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων της απελευθέρωσης της Λήμνου (08.10.1912), της Θάσου (18.10.1912) και της Λέσβου (Νοέμβριος του 1912), καθώς και του αποκλεισμού του τουρκικού καταδρομικού ΧΑΜΙΔΙΕ στην Ερυθρά Θάλασσα (Απρίλιος- Μάιος 1913).

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διατέλεσε Κυβερνήτης των αντιτορπιλικών ΠΑΝΘΗΡ (1913-1914, Αντιπλοίαρχος) και ΙΕΡΑΞ, παράλληλα δε, Διοικητής της Ομάδας 21 Δεν μπόρεσαν να βρεθούν στοιχεία για το πού και σε τι μετεκπαιδεύθηκε, μάλλον, όμως, σε θέματα πυροβολικού. Αντιτορπιλικών αυτού του τύπου, (1914-1915, Πλοίαρχος) και Προϊστάμενος της Επιθεώρησης Λιμενικών Αρχών (1915, Πλοίαρχος).

Την περίοδο του Εθνικού Διχασμού, συντάχθηκε με τον Ελ. Βενιζέλο (14.09.1916, Πλοίαρχος). Στις 16.11.1916, επιβιβάστηκε με δέκα άνδρες στο θωρηκτό ΥΔΡΑ που ναυλοχούσε στον Πειραιά και, αφού με τη σύμπλευση του Κυβερνήτη του (Πλοίαρχος I. Βρατσάνος – Α.Μ. 8) έγινε κύριος του πλοίου, το μεθόρμισε στο Κερατσίνι όπου ήταν αγκυροβολημένη η γαλλική μοίρα. Από εκεί, το ΥΔΡΑ έπλευσε στη Θεσσαλονίκη και προσχώρησε στην Εθνική Άμυνα. Εκεί, ο Κακουλίδης ανέλαβε καθήκοντα Αρχηγού των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων της Εθνικής Άμυνας (1917, Πλοίαρχος).

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, διατέλεσε Αρχηγός του Ελαφρού Στόλου (1918, Πλοίαρχος) και Αρχηγός της Θωρηκτής Μοίρας (1918-1919, Πλοίαρχος/Υποναύαρχος) και στις 13.11.1918, επιβαίνοντας στο θωρηκτό ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, κατέπλευσε επικεφαλής της θωρηκτής Μοίρας στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με ναυτικές δυνάμεις των άλλων νικητών συμμαχικών κρατών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με την ιδιότητα του Αρχηγού της Θωρηκτής Μοίρας, έλαβε μέρος και στις ναυτικές επιχειρήσεις στη Μεσημβρινή Ρωσία.

Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, διατέλεσε Αρχηγός του ΓΕΝ (1919-1920, Υποναύαρχος) και, στη συνέχεια, αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Διαρκή Συμβουλευτική Επιτροπή επί Ναυτικών Ζητημάτων (1920, Υποναύαρχος).

Εκτός από το Κίνημα της Εθνικής Άμυνας (Σεπτέμβριος 1916, Πλοίαρχος), προσχώρησε στο Κίνημα του Υποπλοιάρχου Κ. Τυπάλδου – Α.Μ. 64 (Αύγουστος 1909, Υποπλοίαρχος).

Πολιτεύθηκε στην Κοζάνη και εκλέχθηκε Πληρεξούσιος στη Δ’ Εθνοσυνέλευση (1924- 1925), Βουλευτής (1926-1928 με την Ένωση Φιλελευθέρων και 1936 με το Κόμμα Φιλελευθέρων) και Γερουσιαστής (1929-1935 με το Κόμμα Φιλελευθέρων). Χρημάτισε   Υπουργός-Γενικός Διοικητής Θράκης (1929 και 1929-1930, κυβερνήσεις Ελ. Βενιζέλου).

Στις 18.01.1919, τιμήθηκε με τον Πολεμικό Σταυρό Β’ Τάξης, για:…..

Επίσης, στις 11.04.1919 του εκφράστηκε η υψηλή ευαρέσκεια των Λόρδων του Βρετανικού Ναυαρχείου .

Έγραψε το τετράτομο Μαθήματα Πυροβολικής (χ.χ., μάλλον το 1989-1900).