του Στυλιανού (Α.Μ. 10)

Αθήνα, 16.10.1867-.Αθήνα,1949

Πατέρας των Στυλιανού Παπαχρήστου (Α.Μ. 379) και Παναγή Παπαχρήστου (Α,Μ. 397).

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 20.05.1884 και αποφοίτησε ως μάχιμος Σημαιοφόρος στις 18.06.1888. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 08.01.1890. σε Υποπλοίαρχο στις 26.05.1896, σε Πλωτάρχη στις 15.11.1902, σε Αντιπλοίαρχο στις 29.03.1910, σε Πλοίαρχο στις 10.06.1913 και σε Υποναύαρχο στις 14.04.1914. Μετά την επικράτηση του Ελ. Βενιζέλου (Ιούνιος 1917), τέθηκε σε διαθεσιμότητα και αποστρατεύθηκε με αίτησή του στις 09.06.1924. 

Μετεκπαιδεύθηκε στο εξωτερικό (1892- 1893). Έλαβε Πτυχίο Εξειδίκευσης Τορπιλών. Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις. Έλαβε μέρος στον Ελληνο-τουρκικό Πόλεμο του 1897 επί του μεταγωγικού ΚΑΝΑΡΗΣ. Στη συνέχεια, διατέλεσε, ως Πλωτάρχης, Κυβερνήτης της ατμοημιολίας ΠΑΡΑΛΟΣ (1899-1900) και του ατμομυοδρόμωνα ΕΥΡΩΤΑΣ (1901-1902), Έφορος Πυροβολικού του Ναυστάθμου Σαλαμίνας (1904), Διευθυντής Σπουδών της Σ.Ν.Δ. (1904-1905) και εκ νέου Κυβερνήτης του ΚΑΝΑΡΗΣ, συγχρόνως δε, Διευθυντής Υποβρύχιας Άμυνας (1908-1909). Με το βαθμό του Αντιπλοιάρχου, υπηρέτησε ως Διοικητής της Σ.Ν.Δ. (1910-1911), Κυβερνήτης του ατμομυοδρόμωνα ΑΛΦΕΙΟΣ (1911), του οπλιταγωγού ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ (1911) και του θωρηκτού ΥΔΡΑ (1912), καθώς και Διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών (1912).

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, του (Αντιπλοίαρχος) επί του αντιτορπιλικού ΛΕΩΝ, λαμβάνοντας μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένων των ναυμαχιών της Έλλης (03.12.1912) και της Λήμνου (05.01.1912), καθώς και της απελευθέρωσης της Ίμβρου (18.10.1912) και της Σαμοθράκης (19.10.1912). Στη συνέχεια, ανέλαβε καθήκοντα Κυβερνήτη του θωρηκτού ΥΔΡΑ (1913, Αντιπλοίαρχος), με το οποίο, επικεφαλής μοίρας, απέκλεισε το τουρκικό καταδρομικό HAMIDJIE στην Ερυθρά Θάλασσα (Απρίλιος-Μάιος 1913).

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, ανέλαβε, ως μεν Πλοίαρχος, καθήκοντα Αρχηγού του ΓΕΝ (για λίγες μέρες το 1914), ως δε Υποναύαρχος, Διευθυντή της Διοικητικής Υπηρεσίας του Υπουργείου των Ναυτικών (1914), εκ νέου Αρχηγού του ΓΕΝ (1914), Αρχιεπιστολέα του Αρχηγού του Στόλου (1914), Διευθυντή Τεχνικών Υπηρεσιών (1915-1915), Αρχηγού της θωρηκτής Μοίρας (1915-1917;), για τρίτη φορά Αρχηγού του ΓΕΝ (1917-1920) και Υπουργού των Ναυτικών (1922, κυβέρνηση Α. Χαραλάμπη και 1922, κυβέρνηση Σ. Κροκιδά).

Εκλέχθηκε Γερουσιαστής Φθιώτιδας και Φωκίδας (1929-1935) με το Κόμμα Φιλελευθέρων.