του Θεοδώρου (Α.Μ. 11)

Αθήνα, ;.;.1867 -Αθήνα, 20.09.1956

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 20.05.1884 και αποφοίτησε στις 18.06.1888 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 08.01.1890, σε Υποπλοίαρχο στις 26.05.1895, σε Πλωτάρχη στις 06.05.1905, σε Αντιπλοίαρχο στις 29.05.1910, σε Πλοίαρχο στις 02.06.1913 και σε Υποναύαρχο στις 14.04.1914. Στις 20.10.1917, μετά την επικράτηση του Ελ. Βενιζέλου (Ιούνιος 1917), και ύστερα από τετράμηνη διαθεσιμότητα, αποστρατεύθηκε ως Υποναύαρχος ε.α.

Ωστόσο, στις 06.11.1920, μετά τη Μεταπολίτευση (Νοέμβριος 1920), επαναφέρθηκε στη μόνιμη υπηρεσία ως μηδέποτε αποστρατευθείς. Στις 16.01.1923, ύστερα από την Επανάσταση του Σεπτεμβρίου του 1922 και μετά από νέα διαθεσιμότητα, αποστρατεύθηκε ως Αντιναύαρχος ε.α. και στις 10.02.1923 του απονεμήθηκε ο βαθμός του Αντιναυάρχου ε.α. Στις 10.10.1946, ανακλήθηκε στην ενέργεια με το βαθμό του Αντιναυάρχου και στις ;.;.1947(;) επαναφέρθηκε στην εφεδρεία.

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις .

Χρημάτισε καθηγητής στη Σ.Ν.Δ. (1903-1905, 1915-1916, ηλεκτρισμού).

Διατέλεσε Υποδιοικητής (1904-1905, Πλωτάρχης και 1906-1907, Αντιπλοίαρχος) και Διοικητής (1911-1912, Αντιπλοίαρχος) της Σ.Ν.Δ., καθώς και Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΝΙΚΗ (1912, Αντιπλοίαρχος).

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε ως Διοικητής της Α’ Ομάδας Αντιτορπιλικών και, παράλληλα, ως Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΣΦΕΝΔΟΝΗ (1912-1913, Αντιπλοίαρχος), με το οποίο έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις, περιλαμβανομένης της ναυμαχίας της Λήμνου (05.01.1913). Στο τέλος του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, ανέλαβε καθήκοντα Κυβερνήτη του θωρηκτού ΥΔΡΑ (1913-1914, Αντιπλοίαρχος).

Μετά την επάνοδό του στο Ναυτικό, διατέλεσε, με το βαθμό του Υποναυάρχου, Αρχηγός του ΓΕΝ (1920-1921), κατά δε τη Μικρασιατική Εκστρατεία, Αρχηγός του Στόλου (1921-1922) και του Θωρηκτού Στόλου (1922).

Το 1947, κατά την ανάκλησή του στην ενέργεια από την εφεδρεία, υπήρξε μέλος του Συμβουλίου Αποσυμφόρησης Στελεχών του Ναυτικού (1947, Υποναύαρχος).
Χρημάτισε Υφυπουργός των Ναυτικών (1950, κυβέρνηση I. Θεοτόκη).

Την περίοδο 1936-1941, διατέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Θαλάσσιας Ένωσης (Αντιναύαρχος ε.α.).

Έγραψε τα Μαθήματα Ηλεκτρισμού (1903- 1905 και 1915-1916) και Περί Αυτοκινήτων Τορπιλών (μη γνωστή ημερομηνία).