του Θεμιστοκλέους (Α.Μ. 63)

Πάτρα, 24.06.1872- ;.;.1945

Αδελφός του Στεφάνου Μαλικόπουλου (Α.Μ. 76).

Εισήλθε στη Σ.Ν.Δ. στις 02.09.1887 και αποφοίτησε στις 31.08.1891 ως μάχιμος Σημαιοφόρος. Προήχθη σε Ανθυποπλοίαρχο στις 09.01.1899, σε Υποπλοίαρχο στις 15.11.1902, σε Υποπλοίαρχο Α’ Τάξης στις 16.03.1910, σε Πλωτάρχη στις 20.06.1911, σε Αντιπλοίαρχο στις 23.04.1914, σε Πλοίαρχο στις 03.03.1917 και σε Υποναύαρχο στις 27.05.1921. Μετά την Επανάσταση του Σεπτεμβρίου του 1922, τέθηκε σε διαθεσιμότητα και στις 10.01.1923 αποστρατεύθηκε. Στις 05.01.1927, ύστερα από το Κίνημα Κονδύλη (Αύγουστος 1926), επαναφέρθηκε στη μόνιμη υπηρεσία ως μηδέποτε αποστρατευθείς και στις 23.11.1929 αποστρατεύθηκε με αίτηση του ως Αντιναύαρχος ε.α.

Υπηρέτησε σε πλοία επιφάνειας, καθώς και σε επιτελικές και διοικητικές θέσεις.

Έλαβε μέρος στον Ελληνο-τουρκικό Πόλεμο του 1897 επί του θωρηκτού ΨΑΡΑ (Ανατολική Μοίρα) και, στη συνέχεια, διατέλεσε Κυβερνήτης των τορπιλοβόλων 6 (1897, Ανθυποπλοίαρχος) και 16 (1905, Υποπλοίαρχος).

Επίσης, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, αρχικά ως Κυβερνήτης του τορπιλοβόλου 12 (1912-1913, Πλωτάρχης), συγχρόνως δε, ως Διοικητής της Ομάδας Τορπιλοβόλων, μετέχοντας στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης της Λέσβου (Νοέμβριος 1912). Κατόπιν, για λίγες μέρες υπηρέτησε στο αντιτορπιλικό ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ ΚΑΙ διατέλεσε Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΚΕΡΑΥΝΟΣ (1913-1914, Πλωτάρχης), με το οποίο στα τέλη Μαρτίου του 1913, περιπόλησε επί μερικές μέρες στην περιοχή του Κόλπου της Σμύρνης για αντιμετώπιση ενδεχόμενης αποβατικής ενέργειας στη Λέσβο από τις απέναντι τουρκικές ακτές και βομβάρδισε τουρκικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη Σκάλα Βρυούλων (αρχ. Κλαζομενές) και άλλες θέσεις. Για τις τολμηρές και δραστήριες ενέργειές του, του εκφράστηκε η ευαρέσκεια του Αρχηγού του Στόλου του Αιγαίου Ναυφχρυ Π.

Κουντουριώτη (προερχόμενου από τη Ναυτική Σχολή, τάξης, είσοδοι! 1874)7 Επίσης, με το ίδιο πλοίο, μετέσχε στον απΠΕΣεισμό του τουρκικού καταδρομικού ΧΑΜΙΔΙΕ στην Ερυθρά Θάλασσα (Απρίλιος-Μάιος 1913).

Ακολούθως, διατέλεσε Κυβερνήτης του ελαφρού καταδρομικού ΕΛΛΗ (1914, Αντιπλοίαρχος), Υποδιοικητής της Σ.Ν.Δ. (1914-1915, Αντιπλοίαρχος) και Κυβερνήτης του αντιτορπιλικού ΛΕΩΝ (1915-1917, Αντιπλοίαρχος/Πλοίαρχος), ενώ, στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, Κυβερνήτης του θωρηκτού ΥΔΡΑ (1917-1919, Πλοίαρχος), παράλληλα δε, Αρχηγός της Ελληνικής Βάσης Θεσσαλονίκης .

Κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία, διατέλεσε, με το βαθμό του Πλοιάρχου, Διοικητής της Άμυνας Νήσων Αρχιπελάγους (1919) και Διευθυντής της Υποβρύχιας Άμυνας (1920), Διευθυντής της Διοικητικής Υπηρεσίας του Υπουργείου των Ναυτικών (1920), Κυβερνήτης του θωρηκτού ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ (1920) και του αντιτορπιλικού ΛΕΩΝ (1921), παράλληλα δε, Διοικητής της Ομάδας Ανιχνευτικών και, τέλος, Αρχηγός του ΓΕΝ (1921-1922, Πλοίαρχος/Υποναύαρχος και 1927-1928, Υποναύαρχος).

Το 1927, στο πλαίσιο της εκκαθάρισης της επετηρίδας, που με τις επανειλημμένες αποκαταστάσεις είχε υπέρμετρα διογκωθεί, μετέσχε ως μέλος του σχετικού Ναυτικού Συμβουλίου (Υποναύαρχος).

Συμμετέσχε στο Κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου (Αύγουστος 1909, Υποπλοίαρχος).

Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Σύνταξης της Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαίδειας (τόμ. 2ος, 1928).