Η Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ (F-464) πρώην HNLMS JAN VAN BRAKEL (F-825), καθελκύστηκε την 16-5-1981 στα ναυπηγεία ROYAL SCHELDE της Ολλανδίας και τέθηκε σε ενέργεια την 14-4-1983. Την 29-11-2002 παραλήφθηκε από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και μετονομάσθηκε Φ/Γ ΚΑΝΑΡΗΣ αποτελώντας την όγδοη φρεγάτα τύπου STANDARD του Ελληνικού Στόλου. Η Φ/Γ Κανάρης είναι το πέμπτο Πολεμικό Πλοίο που φέρει την ονομασία αυτή. Το πρώτο, μια κανονιοφόρος, ναυπηγήθηκε το 1835 στο Ναύσταθμο του Πόρου.

Το δεύτερο, ένα βοηθητικό του Στόλου, αγοράσθηκε το 1880 και χρησιμοποιήθηκε ως πλοίο Διοικήσεως τορπιλικών. Το τρίτο, αντιτορπιλικό συνοδείας τύπου Hunt III, παρελήφθη από το Βρετανικό Ναυτικό το 1942 και επεστράφη το 1959. Το τέταρτο, αντιτορπιλικό στόλου τύπου Gearing FRAM I, ναυπηγήθηκε το 1945 και αγοράσθηκε από το Αμερικανικό Ναυτικό το 1972. Παροπλίσθηκε το 1993. Το όνομα του πλοίου προέρχεται από τον Κωνσταντίνο Κανάρη ήρωα της Επανάστασης του 1821, με ένδοξη δράση στο Ναυτικό και ταυτόχρονα μια απ΄ τις πιο ευγενείς μορφές του Αγώνα. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης γεννήθηκε το 1790 στα Ψαρά και από νεαρή ηλικία μυήθηκε στο ναυτικό επάγγελμα. Το ξέσπασμα της Επανάστασης τον βρήκε στην Οδησσό κυβερνήτη εμπορικού πλοίου. Εγκατέλειψε το πλοίο του και κατατάχθηκε ως ναύτης-πυρπολητής στους στόλους των Α. Μιαούλη και Ν. Αποστόλη.

Το βράδυ της 6ης Ιουνίου 1822 πυρπόλησε την Τουρκική ναυαρχίδα στο λιμάνι της Χίου, η οποία παρέσυρε μαζί της στον υγρό της τάφο 2000 άνδρες του πληρώματός της συμπεριλαμβανομένου και του Τούρκου Ναυάρχου Καρά-Αλί. Η πράξη αυτή θεωρήθηκε ως Θεία Δίκη για τη σφαγή των κατοίκων της Χίου από τους Τούρκους και κατέστησε τον Κωνσταντίνο Κανάρη Εθνικό Ήρωα προκαλώντας παράλληλα τον πανευρωπαϊκό θαυμασμό. Από τότε και μέχρι το τέλος της Επαναστάσεως πολέμησε ακατάπαυστα και με επιτυχία ως καταδρομέας-μπουρλοτιέρης καθώς και ως Κυβερνήτης της φρεγάτας «ΕΛΛΑΣ» . Μετά το τέλος του πολέμου συνέχισε να υπηρετεί στο Ναυτικό φτάνοντας μέχρι και το βαθμό του Υποναυάρχου, ενώ περί το 1844 πολιτεύθηκε. Επί Βασιλείας Γεωργίου του Ά διατέλεσε Υπουργός Ναυτικών και στη συνέχεια Πρωθυπουργός. Το 1865 εγκατέλειψε οριστικά την πολιτική. Το 1877 με τον θάνατό του πέρασε στο πάνθεον των ένδοξων Ηρώων του Ναυτικού μας.